Heilige huisjes met Sia Ataredian

In 2016 promoveerde Bart van Rosmalen op het thema muzische professionalisering – een onderzoek naar hoe vertellen, spelen en maken kunnen worden aangewakkerd bij professionals. Zijn werk raakte een snaar, en dat is niet onopgemerkt gebleven. Recent werd zijn boek Stappen in het Onbekende, een praktijkboek vol muzische werk- en gespreksvormen, door OOA en Sioo bekroond tot Boek van het Jaar 2025.In deze podcast ga ik met Bart in gesprek over ontvankelijkheid. Niet alleen omdat hij hier een boek over schreef, maar omdat hij, wat mij betreft, de belichaming is van dit begrip. Ik heb hem in spannende, onvoorspelbare situaties aan het werk gezien. Hij stond open voor wat zich aandiende, zonder zijn vrijheid in het denken en handelen te verliezen.Juist dat vermogen om te luisteren, te reageren, en tegelijk te creëren, maakt hem tot de ideale gesprekspartner over hoe je ontvankelijk blijft in een steeds gefragmenteerdere en onzekerdere wereld.Bart doet dit niet alleen als schrijver, maar ook als musicus, theatermaker en als emeritus lector aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Zijn werk nodigt uit tot vertraging, verwondering en verbinding – precies wat we in deze tijd zo hard nodig hebben.

Stel je voor: je wordt wakker en hoort opeens, uit het niets, niets meer.Het is allemaal oorverdovend stil.Zou jij daarmee om kunnen gaan? Zou ik daarmee om kunnen gaan?Bij Fleur was het zelfs veel erger. Ze kreeg ook nog tinnitus.Verrassend genoeg kon ze zich eigenlijk best snel aanpassen, aan de beperking. Waar ze vooral van schrok, was in wat voor een discriminerende maatschappij we leven.De beperking an sich viel haar dus mee, daar was ze snel op ingespeeld. Maar de stigma’s eromheen waren en bleven de uitdaging.Sindsdien zet Fleur zich in om die wereld wat toegankelijker te maken. Het stigma waar Fleur tegen vecht, is dat mensen met een beperking geen toegevoegde waarde hebben.Luister in de nieuwste aflevering van Heilige Huisjes mee naar haar doorleefde levenservaring.

Ik ga ervan uit dat taal (of het nu gesproken, geschreven of wiskundig is) een omschrijving is van de werkelijkheid. Eerst is er de wereld, daarna probeert taal die te omschrijven. Het is eenrichtingsverkeer: taal zegt niets over de ontologie van de realiteit.Emanuel Rutten — en met hem een hele grote traditie binnen de analytische taalfilosofie — denkt daar heel anders over. Zij zien een wederkerige relatie tussen realiteit en taal. Emanuel neemt ons mee op reis, om via de taal meer te ontdekken over onze werkelijkheid.Emanuel studeerde cum laude af in de wiskunde aan de TU Delft. Daarna rondde hij ook cum laude een studie filosofie af aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In 2012 promoveerde hij daar in de systematische wijsbegeerte, waarbij hij zich onder meer richtte op het kosmologische argument voor het bestaan van God.

Wat is de échte waarde van iets en wie bepaalt die eigenlijk? Mag de overheid daarin ingrijpen, of laten we het liever aan de markt over? Wat nou als het over basisvoorzieningen zoals drinkwater, gas en graan gaat?Onze economische modellen zitten vol aannames, zoals het idee van 'perfecte concurrentie' en een zelfcorrigerende markt. Maar bestaan die wel in de praktijk? Of is het een mythe die nodig eens doorgeprikt moet worden? Sommige partijen hebben zoveel macht en middelen dat échte concurrentie nauwelijks mogelijk is. Is het dan wel slim om alles aan de markt en machtige spelers over te laten? Al helemaal als het om basisvoorzieningen gaat?Michel Scholte is een impactondernemer met expertise in impactmeting, duurzame consumptie en eerlijke prijzen. Als medeoprichter en bestuurslid van Impact Institute helpt hij bedrijven en instellingen wereldwijd om hun impact op klimaat, biodiversiteit en sociale kwesties te meten en verbeteren. Door samenwerkingen met toonaangevende organisaties en initiatieven draagt hij bij aan een duurzamer en rechtvaardiger economisch systeem.

Everything Western has taken a bit of a downgrade in my mind. Human rights—but not for all. Rules of war—but only for some. Freedom? Only if your opinion aligns with ours.On both individual and communal level, dialogue has become a weapon—used to diminish resistance, weaken the fight for a better world, and attack the truth.So, what is left? Perhaps the mindset that didn’t create colonialism. Let’s move away from Western thinking and embrace African perspectives to gain a new outlook. That’s what I did with Michael.Michael Onyebuchi Eze is an Assistant Professor of Africana Studies at California State University, Fresno. Previously, he was a Lecturer in African, Global, and Comparative Philosophy at Leiden University and an Affiliate Faculty member at Arrupe Jesuit University in Zimbabwe. He holds a PhD in Political Science from the University of Cambridge, where he studied transitional justice and decolonization in South Africa, and a PhD in History and Cultural Reflection from Universität Witten-Herdecke, where he graduated summa cum laude. His research focuses on Africana philosophy, reconciliation, nonviolence, and African politics, and he has contributed extensively through publications, keynote lectures, and academic conferences.

Ons huidige kabinet is een gevolg van onvoldoende onderwijs en een gebrek aan kritisch denken. Alleen via goed onderwijs en een bewuste opvoeding kunnen we ons wapenen tegen de huidige gekte. In het verleden was dergelijk onderwijs voorbehouden aan de heersende klassen, maar nu de macht bij de massa ligt, is het aan ons allen om onszelf te beschermen tegen populisme. Alles verloopt tegenwoordig via de massa: televisie, sociale media (ontwikkelingen op X, Facebook en Instagram) en fake news. De opkomst van partijen als de PVV en figuren als Trump illustreert dit. Kritisch denken is essentieel om deze ontwikkelingen te bestrijden, en dit vraagt om onderwijs en opvoeding voor iedereen, niet alleen voor de elite, op de basisschool en in het praktisch onderwijs. Als burgers moeten wij gezamenlijk de democratie beschermen tegen populistische demagogen. Anders dreigt een oorlog van allen tegen allen. Waar eindigt denken en begint handelen? En hoe blijven we de grote lijnen van de geschiedenis zien zonder te vervallen in activisme? Dit zijn vragen die ons bezighouden. De reeks "Ons huidige kabinet" wordt afgesloten met een uitdagende en inspirerende sessie samen met mijn intellectuele held, Paul van Tongeren. Paul van Tongeren was hoogleraar wijsgerige ethiek in Nijmegen, Leiden en Leuven. Naast zijn academische werk houdt van Tongeren zich al ruim twintig jaar intensief bezig met publieksfilosofie. Zijn grootste interesses: de deugdethiek van Aristoteles en het denken van Friedrich Nietzsche, zijn grootste inspiratiebron. In 2013 won hij met Leven is een kunst de Socratesbeker voor het urgentste en meest oorspronkelijke Nederlandstalige filosofieboek.

Marjolein Moorman pleit voor het alternatieve verhaal - een verhaal van verbinding in plaatst van de angst. Voor samen in plaats van tegen. Dit doet ze elke dag als wethouder in Amsterdam, ook in tijden van onrust en verdriet. Ze ziet ondanks het beleid uit Den Haag elke dag de kracht van de mensen, de stad en de samenleving.  Marjolein Moorman is wethouder Onderwijs, Jeugd(zorg) & Armoedebestrijding voor de PvdA in Amsterdam. Eerder was ze gemeenteraadslid en fractievoorzitter van de PvdA in Amsterdam. Tot haar benoeming als wethouder was ze actief als wetenschapper en docent aan de afdeling Communicatiewetenschap van de UvA.

Men noemt Europa vaak een Joods-Christelijke samenleving, maar tot de 19e eeuw waren wij hier niet welkom. Vanaf 1940 heeft men geprobeerd ons vrijwel volledig uit te roeien. En nu wordt in onze naam racisme goedgepraat om een andere bevolkingsgroep te demoniseren. Misbruik ons niet! Zo zou ik ons gesprek samenvatten. Maar met wie voerde ik dit gesprek?  Zijn vader overleefde de gruwelijkheden van Auschwitz, zijn moeder dook tijdens de oorlog onder. Naast het historische besef dat hij van huis uit meekreeg, heeft hij zich als theoloog verdiept in het Jodendom. Uiteindelijk koos hij ervoor Rabbijn te worden. Al jaren zet hij zich in voor de Joodse gemeenschap, zowel in Nederland als daarbuiten. De laatste jaren doet hij dat in Amsterdam, waar hij dagelijks werkt aan gemeenschapszin, samenwerking tussen verschillende bevolkingsgroepen en het tegengaan van polarisatie die vanuit Den Haag wordt gevoed. Onze gast is: Lody Benno van de Kamp.

"Wie met monsters vecht, moet oppassen dat hij zelf geen monster wordt. En als je lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook in jou." – Friedrich Nietzsche. De samenwerking met de PVV heeft het racisme in de VVD en de andere coalitiepartijen ontwaakt. Wij hebben de grote eer om de man die hier 14 jaar geleden al voor waarschuwde aan te kondigen als onze gast in de miniserie "Ons Huidige Kabinet". Dat hij voormalig hoogleraar staatsrecht, voormalig minister van Justitie en zoon van een Holocaust-overlevende is, geeft hem absoluut het recht van spreken. Maar omdat hij 14 jaar geleden in de hitte van de strijd zijn rug recht hield en zich verzette tegen het normaliseren van racisme, maakt hem een held. Dames en heren: Ernst Hirsch Ballin. 

Ik kan het niet langer aanzien: hoe we worden gedwongen om elkaar geweld aan te doen terwijl de problemen niet worden opgelost. Vanuit noodzaak en onmacht presenteren we daarom de serie Ons Huidige Kabinet. We beginnen met Hans Stegeman en het economische beleid. Laten we ontdekken wat er schuilgaat achter de mooie woorden en de haatdragende retoriek van het huidige kabinet. Wie profiteert er echt van het huidige economische beleid? Hans Stegeman is chief economist bij Triodos Bank en een gepassioneerd columnist voor het Vrij Nederland. Voorheen was Hans chief economist bij Rabobank, senior economist bij het Centraal Planbureau en columnist voor het Financieele Dagblad. Op dit moment rondt hij ook zijn PhD af over hoe we anders naar de economie en onze planeet kunnen kijken.